Odszkodowania Białystok Adwokat

Odszkodowania Białystok adwokat, Podlaskie, pomoc z zakresu prawa odszkodowawczego.

Kancelaria Adwokacka Adwokat Elizy Korsak od wielu lat zajmuje się pomocą osobom poszkodowanym bądź ich bliskim w uzyskiwaniu odszkodowań za szkody poniesione m. in.

• w wypadkach komunikacyjnych
• w gospodarstwie rolnym
• w związku ze śmiercią osoby najbliższej.

Na wstępie należy wyjaśnić, że odszkodowanie jest świadczeniem pieniężnym wypłacanym poszkodowanemu z tytułu doznanej przez niego szkody od sprawcy szkody, ewentualnie podmiotu który ponosi za niego odpowiedzialność. Wysokość odszkodowania, czyli granice naprawienia szkody stanowią straty które poszkodowany poniósł oraz korzyści które mógłby osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono. Osoba zobowiązana do naprawienia szkody odpowiada tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania w wyniku których zaistniała szkoda.

Czym zatem jest strata? To nic innego jak zaistniała zmiana w stanie majątkowym osoby poszkodowanej, czyli zmniejszenie aktywów. Z kolei utrata korzyści oznacza udaremnienie zwiększenia się majątku, które mogłoby nastąpić, gdyby nie zdarzenie wyrządzające szkodę. Jest to nieosiągnięcie oczekiwanego zysku. Utracony dochód musi wynikać z dowodów potwierdzających wysokość utraconego zysku. W polskim systemie prawnym ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne, a więc spoczywa na poszkodowanym. Dowodami mogą być m. in. umowa o pracę, zwolnienia lekarskie, opinie biegłych sądowych stwierdzające niezdolność do pracy.

Wysokość należnego zadośćuczynienia (m.in za błędy medyczne)

Wysokość przysługującego poszkodowanemu zadośćuczynienia zależy od indywidualnego charakteru sprawy, powinna być odczuwalna dla poszkodowanego i przynosić mu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne i fizyczne. Wysokość zadośćuczynienia nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość.

 Elementy jakie są brane pod uwagę przy określaniu wysokości zadośćuczynienia to w szczególności:

• rodzaj doznanych obrażeń, stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu osoby poszkodowanej – np. stopień niepełnosprawności, ograniczenia w wykonywaniu czynności dnia codziennego
• długotrwałość choroby – chodzi tu o nasilenie i czas trwania cierpień, długotrwałość procesu leczenia szpitalnego i rehabilitacyjnego, charakter i stopień skomplikowania przeprowadzonych operacji, jak również czas w jakim przywrócono poszkodowanemu pełną sprawność – im jest to dłuższy proces leczenia i rekonwalescencji tym większe zadośćuczynienie nam przysługuje
• wiek
• ogólna zdolność powrócenia do stanu sprzed szkody i wiele innych
• zaburzenia w sferze psychicznej powstałe po doznanej szkodzie.

Odszkodowanie należne poszkodowanemu za szkody materialne

Poszkodowanemu w wypadku oprócz zadośćuczynienia należy się zwrot wydatków poniesionych w związku ze zniwelowaniem skutków odniesionej szkody. Możliwość dochodzenia takiego odszkodowania przewiduje art. 444 kodeksu cywilnego. Przepis ten odnosi się do dwóch kwestii, dając możliwość uzyskania zwrotu wszelkich kosztów wynikłych w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia. Z kolei druga daje sposobność dochodzenia renty w sytuacji gdy poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej lub gdy zwiększyły się bądź zmniejszyły jego widoki na przyszłość.

Zwrot wszystkich wydatków związanych z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia wywołanym wypadkiem

Zwrot wszystkich wydatków opisany w art. 444 kodeksu cywilnego odnosi się do wydatków, które pozostają w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia. Wydatki te muszą być konieczne i celowe bez względu na to czy przyniosły one poprawę stanu zdrowia poszkodowanego. Ustawodawca nie sformułował żadnej definicji tego pojęcia i zostało to wypracowane przez sądy powszechne. Szeroko zostało to ujęte m. in. w wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 27 lutego 2013 r.:

„Odszkodowanie przewidziane w art. 444 § 1 k.c. obejmuje wszelkie wydatki (koszty) pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne i celowe. W grupie tych wydatków tradycyjnie wymienia się koszty leczenia (pobytu w szpitalu, pomocy pielęgniarskiej, koszty lekarstw), specjalnego odżywiania się, nabycia protez i innych specjalistycznych aparatów i urządzeń (np. protez, kul, aparatu słuchowego, wózka inwalidzkiego). Zalicza się do niej również wydatki związane z transportem chorego na zabiegi i do szpitala, koszty związane z odwiedzinami pacjenta w szpitalu czy wynikające z konieczności specjalnej opieki i pielęgnacji nad chorym, koszty zabiegów rehabilitacyjnych, wreszcie koszty przygotowania do innego zawodu. Uznaje się również, że w skład kosztów wynikłych z powodu uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, o których mówi art. 444 § 1 k.c., wchodzą nie tylko koszty leczenia w ścisłym tego słowa znaczeniu, lecz także wydatki związane z odwiedzinami chorego w szpitalu przez osoby bliskie. Odwiedziny te są niezbędne zarówno dla poprawy samopoczucia chorego i przyspieszenia w ten sposób leczenia, jak i dla kontaktu rodziny z lekarzami w celu uzyskania informacji i wskazówek o zdrowiu chorego i jego potrzebach.”

Dodatkowo można do tej grupy zaliczyć koszty związane z zakupem specjalistycznego samochodu, lub zaadaptowaniem mieszkania dla niepełnosprawnego poszkodowanego.

Odszkodowanie za wydatki związane z odwiedzinami osoby poszkodowanej lub sprawowania nad nią opieki?

Z tego tytułu odszkodowanie należy się osobie poszkodowanej, choćby rzeczywiście zostały one poniesione przez osoby trzecie a nie przez nią samą.

Odszkodowanie należne poszkodowanemu za leczenie w prywatnych placówkach medycznych

Zgodnie z art. 444 kc odszkodowanie przysługujące poszkodowanemu obejmuje wszelkie celowe i konieczne wydatki jeśli pozostają w związku z wypadkiem. Ubezpieczyciele niechętnie zwracają koszty prywatnego leczenia o ile istniała możliwość skorzystania z takiego leczenia w ramach NFZ. Niemniej jednak poszkodowany ma prawo korzystać ze wszystkich możliwych metod przywrócenia swojego stanu zdrowia do stanu sprzed wypadku, nawet jeśli takie leczenie nie przyniosło oczekiwanego rezultatu. Należy pamiętać jednak o zbieraniu dowodów potwierdzających wydatki z tym związane.

Renta należna poszkodowanemu

Poszkodowanemu przysługuje możliwość dochodzeniu renty na podstawie art. 444 §2 kodeksu cywilnego. Jej przyznanie zależy od wystąpienia jednej z trzech przesłanek:

• całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej;
• zwiększenia się potrzeb;
• zmniejszenia się widoków na przyszłość.

Istotą renty jest rekompensata poniesionych strat.

Renta z tytułu zwiększenia się potrzeb poszkodowanego będzie miała zastosowanie w sytuacji związanej ze stałym ponoszeniem kosztów na zaspokojenie przez poszkodowanego potrzeb powstałych po wypadku. Będą to koszty np. leczenia farmakologicznego, rehabilitacji, opieki pielęgniarskiej, specjalnej diety. Wystarczy sam fakt wystąpienia danych kosztów, bez konieczności wykazywania, że zostały one faktycznie poniesione. Pamiętać jednak należy o podstawowej regule, że ciężar dowodu spoczywa na osobie, która ma odnieść z tego tytułu korzyści. W związku z czym to poszkodowany będzie musiał wszystkimi sposobami udowodnić, że poniesienie takich kosztów było konieczne i celowe.

Renta z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy odnosi się stricte do utraconego dochodu, czyli sytuacji, gdy poszkodowany w skutek wypadku nie może wykonywać dotychczasowej pracy w takim samym wymiarze jak przed wypadkiem. Jej wysokość oblicza się na podstawie dotychczas uzyskiwanego dochodu. Renta ma wyrównać różnicę pomiędzy dochodami jakie poszkodowany byłby w stanie uzyskać gdyby nie zdarzenie szkodzące. Przysługuje ona nawet gdy poszkodowany nie wykonywał jeszcze pracy zarobkowej ale miał ku temu obiektywną możliwość. Nawet osoba bezrobotna może domagać się renty, jeżeli zostanie ustalone, że rzeczywiście miała realne perspektywy zatrudnienia.

Renta z tytułu zmniejszenia się widoków na przyszłość dotyczy zmniejszenia się lub pozbawienia szansy na uzyskanie w przyszłości dochodów jakie poszkodowany osiągnąłby dzięki swoim właściwościom. Przykładowo modelka która w wypadku uległa znacznemu oszpeceniu nie ma realnych widoków na przyszłość w wykonywaniu swojej pracy. Tak samo jak piosenkarz który utracił głos, czy muzyk, któremu amputowano kończyny.

Jak wygląda proces dochodzenia odszkodowań w kancelarii odszkodowawczej?

Kancelaria zapewnia pomoc w dochodzeniu odszkodowania, w tym zadośćuczynienia na każdym etapie. W zależności od okoliczności w jakich doszło do szkody należy zawiadomić organy ścigania, celem pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności karnej. W procesie karnym osoba poszkodowana może brać czynny udział i dochodzić przynajmniej częściowej rekompensaty za poniesione szkody – materialne i niematerialne.

Istotnym elementem w dochodzeniu odszkodowania jest posiadanie polisy OC sprawcy zdarzenia. Wówczas zgłasza się szkodę ubezpieczycielowi, który po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego decyzją przyznaje określone świadczenia odszkodowawcze. Niejednokrotnie wysokość przyznanych świadczeń jest niezadowalająca. Wówczas koniecznym jest odwołanie się od tej decyzji. Jeżeli kolejne decyzje nie są zadowalające dla poszkodowanego, koniecznym będzie wystąpienie na drogę postępowania cywilnego i dochodzenie roszczeń bezpośrednio przed sądem.

W jakim czasie następuje wypłata odszkodowania za doznaną szkodę?

Zgodnie z Ustawą o ubezpieczeniach obowiązkowych, ubezpieczeniowym funduszu gwarancyjnym i polskim biurze ubezpieczycieli komunikacyjnych wypłata powinna nastąpić w terminie 30 dni od daty otrzymania zgłoszenia szkody. Oczywiście są wyjątki. Jeżeli nie jest możliwe wyjaśnienie wszystkich okoliczności w sprawie np. ustalenie osoby winnej wypadku, ustalenie stopnia i zakresu obrażeń osoby poszkodowanej, to odszkodowanie powinno być wypłacone w ciągu 14 dni od dnia w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie okoliczności stało się możliwe, nie później niż w ciągu 90 dni od dnia zgłoszenia ubezpieczycielowi szkody. Każde przedłużenie terminu rozpoznania sprawy zakład ubezpieczeń musi pisemnie uzasadnić. Niejednokrotnie i ten termin jest przekraczany, wówczas poszkodowanemu należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w spełnieniu świadczenia. Ewentualnie osoba poszkodowana może powiadomić Komisję Nadzoru Finansowego o nieprawidłowościach ze strony ubezpieczyciela, gdzie komisja posiada uprawnienia do ukarania zakładu ubezpieczeń grzywną.

Jaki sąd jest właściwy do rozpoznawania roszczeń odszkodowawczych?

Sądem właściwym jest sąd właściwy dla miejsca zamieszkania strony powodowej zgodnie z art. 9 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, ubezpieczeniowym funduszu gwarancyjnym i polskim biurze ubezpieczycieli komunikacyjnych.

Pozew można skierować także do sądu według przepisów o właściwości ogólnej – tj. sądu właściwego dla strony pozwanej. W przypadku firmy ubezpieczeniowej będzie to siedziba zakładu ubezpieczeń.

W zależności od wartości dochodzonego roszczenia powództwo będzie podlegało rozpoznaniu przez sąd rejonowy, kiedy kwota żądania nie przekracza 75.000,00 zł, powyżej tej kwoty właściwy będzie sąd okręgowy.

Odpowiedzialność z OC posiadaczy pojazdów mechanicznych

Ubezpieczeniu OC podlegają właściciele wszystkich pojazdów mechanicznych tj. samochodów osobowych i ciężarowych, przyczep i naczep, motocykli, ciągników rolniczych. Korzyści płynących z posiadania ubezpieczenia OC jest wiele. Art. 9 i 9a ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, ubezpieczeniowym funduszu gwarancyjnym i polskim biurze ubezpieczycieli komunikacyjnych wskazuje, że umowa ubezpieczenia OC obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego ubezpieczeniem za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz szkody wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania.

Ochrona ubezpieczeniowa obejmuje szkody będące następstwem zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Ubezpieczenie OC chroni przed szkodami osobowymi i majątkowymi. W związku z czym ubezpieczony nie ponosi  odpowiedzialności za szkody wyrządzone ruchem pojazdu. Górną granicą odpowiedzialności jest ustalona w umowie ubezpieczenia suma gwarancyjna. W wyjątkowych wypadkach, kiedy wyrządzona przez pojazd szkoda przekracza sumę gwarancyjną odpowiedzialność z własnego majątku będzie ponosił sprawca wypadku.

Na jaki okres czasu i od kiedy należy posiadać ubezpieczenie OC?

Ubezpieczenie OC jak wskazuje ustawa zawierane jest na czas wskazany w umowie. Umowę zawiera się na okres 12 miesięcy, a w wypadkach wskazanych w ustawie umowę można zawrzeć na czas krótszy.

Obowiązek posiadania ubezpieczenia OC wynika z dyspozycji art. 29 i powstaje on najpóźniej z dniem zarejestrowania pojazdu. Obowiązek posiadania ubezpieczenia OC trwać powinien nieprzerwanie do czasu wyrejestrowania pojazdu lub jego kasacji ewentualnie do czasu innych zdarzeń enumeratywnie wymienionych w ustawie. Brak wypowiedzenia umowy ubezpieczenia przed upływem roku skutkuje automatycznym przedłużeniem umowy na kolejny rok, co wprost wynika z treści art. 28. Warto podkreślić, że zgodnie z przedmiotową ustawą w sytuacji opłacania składki OC ratalnie, nieopłacenie kolejnych rat w terminie nie wyłącza ochrony ubezpieczeniowej.

Czy można robić przerwy w wykupowaniu ubezpieczenia OC?

Nie. Musi być zachowana ciągłość ubezpieczenia i nie może dojść do  żadnej luki. Nie ma tu żadnego znaczenia czy korzystamy z pojazdu czy nie. Np. niewyrejestrowany pojazd z powodu złego stanu technicznego i niedopuszczony do ruchu również podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu OC.

Czy ubezpieczenie OC stanowi ochronę tylko dla właściciela pojazdu kierującego pojazdem czy też innych użytkowników pojazdu?

Ubezpieczenie OC chroni każdą osobę, która kierując pojazdem w czasie trwania umowy ubezpieczenia wyrządziła szkodę – nawet złodzieja.

Postępowanie w przypadku kolizji drogowej zapewniające ochronę praw i interesów poszkodowanego

W przypadku kolizji drogowej należy zachować szczególną ostrożność, zadbać o bezpieczeństwo pozostałych uczestników ruchu drogowego. 

Uczestnicy kolizji powinni ustalić osobę odpowiedzialną za zdarzenie, dokonać oceny rozmiaru szkód i spisać oświadczenia o wypadku. Nie każda kolizja drogowa wymaga  interwencji policji. Udział policji jest wskazany m.in. w sytuacji gdy uczestnicy kolizji nie doszli do porozumienia co do osoby odpowiedzialnej za kolizję; gdy  nie są pewni stanu trzeźwości, gdy są zabici lub ranni. Zaleca się wezwanie policji, kiedy jednym z uczestników kolizji drogowej jest obcokrajowiec a to ze względu na  fakt, iż zagraniczne firmy ubezpieczeniowe na podstawie zwykłego oświadczenia o wypadku często kwestionują swoją odpowiedzialność, co sprawia niebagatelne problemy dla poszkodowanego kolizją.

Co powinno zawierać oświadczenie o wypadku?

Oświadczenie o wypadku powinno zawierać szczegółowe dane sprawcy wypadku, dane ubezpieczenia OC tj. numer polisy oraz nazwę ubezpieczyciela oraz dokładne numery rejestracyjne pojazdów uczestniczących w kolizji drogowej, a także opis przebiegu wypadku i uszkodzeń pojazdów uczestniczących w zdarzeniu.

Jeżeli kolizję drogową widziały osoby trzecie, zasadnym jest uzyskanie ich danych personalnych. Zeznania świadków mogą okazać się przydatne w sytuacji, gdy sprawca wypadku lub jego ubezpieczyciel kwestionują swoją odpowiedzialność, przebieg wypadku lub zakres szkód forsując odmienną od rzeczywistej wersję. Przydatnym dowodem jest dokumentacja obrazująca zakres szkód, miejsce wypadku.

Kto i kiedy ma zgłosić szkodę z tytułu kolizji drogowej?

Zgłoszenie szkody leży w interesie osoby poszkodowanej. Obecnie możemy to zrobić osobiście w firmie ubezpieczeniowej, telefonicznie lub przez internet. Po zgłoszeniu szkody ubezpieczyciel powinien w terminie 7 dni przeprowadzić oględziny i ocenę techniczną uszkodzonego pojazdu. Do tego czasu nie powinno się dokonywać żadnych napraw uszkodzonego pojazdu, chyba że ich niewykonanie doprowadziłoby w tym czasie do istotnego pogorszenia rzeczy. Wówczas można wykonać naprawy tylko w niezbędnym zakresie. Ale w takiej sytuacji należy zadbać o dowody potwierdzające stopień i zakres uszkodzeń – dokumentacja fotograficzna lub nagranie obrazujące uszkodzenia, ewentualnie prywatna opinia biegłego np. z dziedziny techniki samochodowej, mechaniki, blacharstwa i lakiernictwa – w zależności od rodzaju szkody. Po dokonaniu oględzin z ramienia firmy ubezpieczeniowej odpowiedzialnej za szkodę można przystąpić do naprawy.

Należy pamiętać, że poszkodowanemu przysługuje prawo do pojazdu zastępczego. W związku z czym nie musi się on martwić czy oględziny zostaną dokonane dokładnie w tym czasie, czy może nawet z przyczyn niezależnych od biegłego będą wykonane później.

Samochód zastępczy i kto za niego płaci?

Linia orzecznicza stoi na stanowisku, iż poszkodowany nie powinien ponosić żadnych ujemnych skutków z tytułu doznanej szkody. Powyższe stanowisko zostało uwieńczone uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r. w sprawie sygn. akt III CZP 05/11.

Samochód zastępczy należy się poszkodowanemu na czas niezbędny do zlikwidowania szkody. Auto zastępcze powinno być tej samej klasy co pojazd uszkodzony. Właściciel małego fiata w przypadku jego uszkodzenia nie może wynająć pojazdu zastępczego z innej „półki” cenowej, bo wówczas firma ubezpieczeniowa będzie kwestionować zasadność najmu tak drogiego pojazdu zastępczego i finalnie odmówi zwrotu kosztów lub przyzna je w wysokości odpowiadającej klasie uszkodzonego pojazdu.

Kto ponosi odpowiedzialność jeśli sprawca kolizji nie posiada ubezpieczenia OC?

Brak ubezpieczenia OC dla poszkodowanego to nie problem, albowiem jego roszczenia podlegają rozpoznaniu przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny. Tam należy też zgłosić szkodę. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny po wypłacie odszkodowania zwraca się z roszczeniem regresowym o zwrot tej kwoty do sprawcy wypadku.

Na jakich zasadach odpowiedzialność cywilną ponosi sprawca wypadku?

Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego może być to odpowiedzialność na zasadzie winy lub ryzyka. Najczęściej mamy do czynienia z odpowiedzialnością na zasadzie winy, która występuje np. w przypadku zderzenia kilku pojazdów i ustaleniu winnego zdarzenia, lub w przypadku przejazdów grzecznościowych. Odpowiedzialność na zasadzie ryzyka powstaje np. w sytuacjach: potrącenia pieszego, uszkodzenia płotu, uszkodzenia pasażerów.

Jakiego rodzaju szkody mogą powstać w kolizji drogowej?

Mogą powstać szkody majątkowe – czyli uszkodzenie mienia np. uszkodzenia auta czy przewożonych w nich towarów, zbicie się telefonu, tabletu itd. Mogą powstać szkody niemajątkowe – a więc rozstrój zdrowia np. pozostawanie na długotrwałym zwolnieniu lekarskim po uszkodzeniu ciała, depresja, śmierć. Szkoda może być majątkowa lub osobowa. Granice naprawienia szkody wyznacza art. 361 kc który stanowi, że  naprawienie szkody obejmuje straty które poszkodowany  poniósł oraz korzyści które mógłby osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono. Osoba zobowiązana do naprawienia szkody odpowiada tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania z których to szkoda wynikła.